"Xwe Nespêre Kevirê Gora Min" ya Mûsa Bêjevan xwe tavilê dispêre keviya dilê mirov. Li wir jî nasekine gotin û hevok wek libên mircanê li dû hev diniqutin dilê mirov û dil bi xwe re radike çargaviya armanceke nihênî. Mirov ber bi bêrîkirin û evîneke bêdawî ve dibe. Her gotinek bi xwe re maneyekê her maneyek wêneyekî piralî ê êş û evîneke kûr di serê mirov de zindî dike. Carina mirov vediciniqîne carina jî mûyên laşê mirov li mirov gij dike. Bêjevan bi awaza dengbêjên sedsalane yê axa tiya azadiyê destaneke modern bi kirasekî kurmancî î spehî pêşkêşî me dike...
Firat Cewerî