O şeyi ki içimden koparıp attım kendi içimde huzur buldum.
Gözüm peşi sıra bile bakmadı içim çok zengindi hemen boşluğu doldurdu.

Boşluklar dolmadığı zaman insan azıcık olsa kaybettiği için teessüf ediyor.

O şey için teessüf ediyorduonu atmağa bile değmez.
İnsan bir şeyden tam anlamıyla vazgeçmediği zaman boşluğun yeri hemen belli oluyor.

Dolmayan boşluklar yaşamda çelişkiler oluşturuyor...