Seyrettiğimiz filmler okuduğumuz romanlar dinlediğimiz efsaneler gerçek olacak diye bekliyo­ruz. Şu beyaz atlı prens ne zaman gelir? Prens bu­lacağız diye kurbağa öpmekten de bıktık. Öpünce prense döneceğine o kadar inanmıştık ki kurbağaların değişimini umduk. Kurbağalara da gün doğdu tabii! Sonra anladık ki bunların hep­si masalmış. Anlayınca ne değişti? Hiçbir şey! Ne inatçı ne umudu yüksek bir inancımız varmış. De­nemeye devam ettik ediyoruz. Velhasıl kurbağa öpüp sihrin gerçekleşmesini beklemekten bıkmadık. İşin kötüsü o kadar çok kurbağa öptük ki şimdi hepsi kendini prens sanı­yor...