...
"Ben bir katırın sırtında hep ağabeyimi düşünüyordum. Onun asılı cesedi gözümün önünden gitmiyordu. O küçük aklımla 'insan haksız yere asılmaktansa dağlarda ormanlarda kurtlar tarafından parçalansın daha iyidir' diyordum ve o anda hibir şekilde bir daha hapishaneye girmemeye yemin ettim. Ölecektim parçalanacaktım kaçacaktım fakat zindanlara düşmeyecektim ve böyle gaddar bir valinin elinde can vermiyecektim.

"Hayata bu felsefe ile başladım. Ölüm var fakat teslim olmak yok!
Ölüm var fakat hapispahaneye girmek yok! Bunun da artık bir tek çaresi vardı dağlarda kalmak."
Barzani