Hümanist düşüncenin atalarından büyük İtalyan şairi Francesco Petrarca (1304-1374) sone geleneğini kullanması olağandışı benzetmelere söz oyunlarına nükteye alegoriye başvurmasıyla kendisine ait bir biçem yaratmış şiirde müziğe nasıl ulaşılabileceğine ilişkin yeni bir anlayış geliştirmiştir. Avrupa'da Rönesans üslubunun doğuşu Canzorıiere ile Utku Şiirleri etkisinden bağımsız düşünülemez. Avrupa şiiri üzerinde Petrarca dışında belki yalnızca Vergilius ile Ovidius'un bu kadar geniş çaplı bir etkisi olmuştur.
Petrarca Canzorıiere'de (ve daha birçok yapıtında) hayatının aşkı şiirlerinin esin kaynağı Laura'yı ölümsüzleştirmeyi amaçlamıştır. Bu şiirlerde Laura bir kişi olarak olanca canlılığıyla çıkar karşımıza; Petrarca sevgiliyi Cennet'ten yeryüzüne indirmiştir. Şiirlerin odak noktası ana izleği âşığın psikolojisidir. Canzorıiere büyük bir yazınsal incelikle bu olağanüstü tutkuyla ilgili tüm "olayları" anımsama ve düşünme düzlemine aktarır onları gerçek yanılsama ve kurmacayı birbirinden ayıran çizginin bulanıklaştığı bir alana yerleştirir.
Canzoniere aşkı her yönüyle şiire dönüştürür: ilk bakışta aşk saplantılı özlem aşk yarası hayalkırıklığı sevilen kadının ideal güzelliği mucizevi yönü Cennet'te el üstünde tutulması genç ölmeye yazgılı olması; erdem tapınma tensellik olarak aşk; okları kırbaçlarıyla aşk tanrısı; umut korku sevinç üzüntü kur yapma yüceltme yakınma; övgü yerme; kendini inceleme kendini suçlama ve kendini savunma; pişmanlık ve aşka veda...