İki Tuhaf Öykü adını taşıyan bu derleme iki anlatı ustasının Mircea Eliade ve Miguel de Unamuno'nun iki öyküsünü buluşturuyor.
"Serampore Geceleri" dört dörtlük bir Eliade anlatısı: yine dünyevide kendini gösteren kutsal bu kez daha açıktan soluk soluğa bir polisiye ve özyaşam öyküler öğeler... Eliade'nin bu defaki şaşırtmacası doğaötesi düzeyinde demek daha doğru olur; sunduğu kuram neredeyse bir bilimkurgu (insan Zaman Makinesi veya Matrix'i anımsamadan edemiyor) anlatısı kadar inanılmaz olmasına karşın bir "inanç"tır.
Dilimize de çevrilmiş Sis (Niebla) romanıyla tanınan Miguel de Unamuno'nun "dünyevinin içinde hem ortaya çıkan hem de gizlenen kutsal"ın gözler önüne serildiği "Manuel Bueno Ermiş ve Kurban" adlı öyküsü ise acıyı anlatmasıyla belleklerde yer edecek türden. Başvurduğu simgeler kutsalla birlikte mekânın ortadan kalkan türdeşliği insanda beliren kutsallık; bilindiği üzere dinler tarihçesi Eliade'nin olduğu kadar anlatı yazarı Eliade'nin konusu olmuştur.