19. yüzyılın başında dağılma tehlikesiyle karşı karşıya olan Osmanlı İmparatorluğu'nun yaşadığı mali krizin temel nedeni taşrada toplanan vergilerin önemli bir bölümünün aracıların elinde kalmasıydı. Reform adımlarıyla artırılan vergi geliri sayesinde İmparatorluk Birinci Dünya Savaşı'na kadar ayakta tutuldu. Bu nedenle 19. yüzyılda Osmanlı merkezî yönetiminin vergi gelirlerini nasıl artırabildiği sorusu önem taşıyor.

Çalışmasında bu soruya yanıt arayan Nadir Özbek reformların ve mali merkezileşme sürecinin merkezî hazineye giren vergi gelirlerini nasıl artırdığını gösterirken bu sürecin toplumsal ve siyasal bedelinin de bir hayli ağır olduğunu gözler önüne seriyor. Halk üzerindeki baskının artmasının siyasi rejimin meşruiyetini sorgulattığını vergi rejiminin eşitlik ve adaletten uzak olmasının İmparatorluğun birçok bölgesindeki milliyetçi hareketlere ivme kazandığını vurgulayan çalışma önce Rumeli'de sonra Doğu Anadolu'da patlak veren Sırp Yunan Bulgar ve Ermeni sorunlarının ardında vergi meselesinin de olduğunu ortaya koyuyor.
19. yüzyıl Osmanlı toplumunda bölüşüm ilişkileri vergi adaleti siyasal ve toplumsal meşruiyet vergi tahsil kurumu ve pratikleri iltizam sisteminin dönüşümü vergi tahsilatının askerî niteliği baskı ve şiddet boyutu gibi konuları ele alan İmparatorluğun Bedeli modernleşme olarak tanımlanan reformların Osmanlı toplumunu oluşturan halklara nasıl bir bedel ödettiğini gündelik hayatın somutluğu içinde inceliyor.

"Osmanlı'nın son döneminin can alıcı konularından birini büyük ustalıkla ele alan Özbek'in çalışması hem tarih meraklıları hem de profesyonel tarihçiler için önemli ve okunması gereken bir eser."
Şevket Pamuk