İnsan yazıyı okur; söze tutunur ancak s-öz öz'ün bir ifadesi ise yani kavramın... Dil dünyayı kurmaz; yalnızca ifade eder dile getirir. Dünyayı kuran dil değil insandır yani anlam; çünkü anlam bizatihi insanın kendidir. Söylemde yazıda kısaca dilde sözcüklere takılanlar sadece oyun oynarlar; mefhumlara kavramlara dikkat kesilenler ise muhatabın kastını anlarlar... Anlamak anlaşılmak istemenin ilk ilkesidir... Çünkü ancak böyle bir bağlamda insan üzerine insanlarla insanca konuşmak mümkündür...