Vakit yine ertesi bir acının.
Sen kabuğa kısır bir yaranın öncesi oluyorsun bende
Bense gecenin teninde kendini doğuran siyah.
Kışlar ateş yakıyor avuçlarımda.
Ve o vakit ne olduğunu anlıyorum nasipsizliğin.
Bütün tövbelerimi buruşturup
Seni benden ayrı yazan imla kılavuzlarına
Diken inciten küfürler ediyorum.
Sonra asasıyla yüreğimi ikiye bölüyor Musa.
Artık yokluğun daha da ağır geliyor en soluma.
Biliyorum bir şiirlik mesafe kaldı en sonuma.
Ve aslında sen 'geçtin' bana.
Ki zaten hiç geç'medin kalbimden...