Bir yanım ateş bombası taşırken
Öbür yanım buz kütlelerini ölçüp durdu...
Soğuk duvarlarla
Islak gecelerle savaştım hep.
Bedenime ateşten bir gömlek geçirip
Derin yaralarıma rakı sürerek...
Bu zifiri karanlık kokan
Dünyamı aydınlatan
Altın ışık rengine bürünmüş
Tozpembe hayaller tuttu çekti ellerinden...
Siyah gölgelerime neşter vuran kayboluşlara
Yokluklara rest çeken
Her adımındaki bin hücresine saklanmış
Şans meleğim; beyaz düşlerimdi...
Kavrulmuş ateşlerde közlenmeyi
Bilemedi umut dolu düşlerim.