Şair "tüf" demişse okur elbette lâvı kumu ve külü merak edecektir.  Büşra Sarıkaya şehrin göbeğinde bir dağ başı gibi duruyor zaten. Ama dağılacak kadar da kırılgan. Yine de bir yağmur serinliğinden bakıyor her şeye; kadere hüzne ve aşka... Kime inanacağını şaşırmış bir çocuk var içinde!...