Herkes okula başladığı ilk günden itibaren matematiği öğrenmek zorunda kalır ya da buna zorlanır; çünkü iyi bir mesleğe sahip olabilmek için matematiğin çok önemli bir anahtar olduğu görüşü toplum tarafından öğrencilere benimsetilir. Bu görüş matematik dersini diğer derslere göre daha ayrıcalıklı bir konuma yerleştirir. Bu şöhretine rağmen matematik pek çok öğrenci için o kadar da ilgi çekici eğlenceli ya da faydalı bir ders olarak algılanmayabilir. Dolayısıyla matematik kimi öğrenciler için hayranlık verici bir keşif ya da eğlenceli bir yolculuk olurken kimileri içinse bir dipsiz kuyu ya da keskin bir bıçak olabilmektedir. Nasıl oluyor da ilk insandan itibaren insanın entelektüel merakını cezbeden böylesine önemli bir alan öğrencilerde birbirine taban tabana zıt duygulanımlara algılamalara neden olabilmektedir?Ayrıca öğrencilerin matematik hakkındaki düşünceleri başarılarını ve derse karşı tutumlarını ne yönde etkilemektedir? Acaba öğrencilerin matematik hakkındaki düşünceleri matematiğin doğasından mı yoksa matematik öğretmenlerinden mi daha çok etkilenmektedir? Bu sorulara daha doyurucu açıklamalar verebilmek için öncelikle öğrencilerin gözünde matematiğin ne olduğunun ve bunun başarılarına nasıl yansıdığının sistematik bir şekilde incelenmesi gerekmektedir.