Mılây Xori (Yaşlı Bilge) atının yularından tutmuş yokuş aşağı dereye doğru iniyordu. Kafasında onlarca soru binlerce yıllık yük vardı. Olayları yeni baştan yaşarken ilk kehaneti düşündü.

"Doğru nerede neden doğruya ulaşamadım? Bu nasıl bir imtihandır ki hiç doğru cevabı yoktur? Eğer doğru cevabı yoksa bu imtihan neden yapılmıştır?"

Yaşadığı zaman dilimini düşündü. Bu halayı çok iyi biliyordu ve çok da ahenkli oynuyordu ama her seferinde yanlış ezgide oynamayı deniyordu. Bugün oynanacak olan barış halayında her notanın anlamını ve ayaklarının buna uyumunu düşündü!  Hiç şüphesiz binlerce yıllık birikim ve atalarının "yola" tuttuğu ışık ile yine oyunu doğru oynayacaktı ama ezgi ölüme ait olacaktı. Yaşlı Bilge'nin bedeni kartalın pençesinde güneşe yükselen yılandan farklı değildi.
Ruhunu yokladı bir kez daha bu virane bedende mi kartalda mı yılanda mı tutukluydu? Evrenin varoluşundan önceydi belki de bu tutsaklık hikâyesi. Bir maddeden diğerine sürgünü yaşarken özgürlüğe yani hakikate kavuşacağı cevabı beklemek! Belki de yaşamın anlamı buydu... Kim bilir?