gel cerenim
yeter ki gel
sabah olmadan
tapınırken sorgusuz sualsiz
kimseler duymadan
sevmek can dilinde virgül
canan dilinde nokta kadar
yağmurlarla ıslatarak saçlarımızı
koşalım aşk meydanına
daha
kimseler varmadan
ey mutsuzluk
bana bir yalan uydur
kimseler vurmadan