Kokun olmayan bir yatağa uyanmakla vuruldum
Gün henüz doğmuşken beter yoruldum
Çiy taneleri kadar berraktı oysa sana aşkım
Kuşları ölmüş bir şarkıya rastladım radyomda
Sana değil ben o şarkıya ağladım.
Elini tutmadan bir şehrin pislenmişliğini yürüdüm
Yürüdüm seninle konuşmadan kırılan hayallerimi
Fakir bir çocuk bir küçücük çocuk 
Kâğıt mendil uzattı bana sattı hislendim
Sana değil ben o çocuğa ağladım.
Hava karardı
Döndüm şehrin en tekinsiz sokaklarından evime
Belki de başıma bir şey gelsin umdum
Meleklerden daha masum üç beş kadını 
Köşebaşında bedenlerini satarken gördüm
Kuşları ölmüş o zavallı şarkıyı hatırladım
Sana değil ben hep kuşlara ağladım.