Ben hiç yokluğunu yazacak kadar cesur olmadım.
Varlığına yazıldı bütün şiirler
Varlığınla son bulacak yaşamım.
Eğer ben yokluğuna inansaydım bugün 24 yaşımda olmazdım. 
Benim için hayat 21 yaşımdayken biterdi sen bana son kez sarılırken
Aslında ben sana âşık değilmişim derken.
Ben hiç gidişine inanacak kadar cesur olmadım  inansaydım dimdik ayakta duramazdım
Düşerdim dizlerimin üstüne...
Utanmadan ağlardım
Çirkinliğime
Zavallılığıma aldırmadan
Ağlardım.
Ah bebeğim   onu sevdiğini duyduğumda kırmadım kalemimi
Yakmadım düşlerimden beni son öptüğün geceyi.
Yinede ben sevdim seni
İstanbul'da denize karşı.
Yine ben topladım yerlerden tüm hayal kırıklıklarımı
Hayallerim;
Acıtmasınlar  diye canını....