İnsan yaşamı bir bakıma yine insan eliyle kıyıma uğrar. Bu kıyımın sebebi tarifi ve sonucu büyük bir kayıptır. İnsan hali hazırda kendine has bir özveri içsel çıkarım ve bunun dışa yansımasıyla yaşadığı çevreye bir şekilde katkı sunar. Hatalı içerikte dahi bir katkı unsuru mevcuttur. Tabi bu hatanın kabul edilebilir olması kaydıyla. Toplum bireysel hatayı bir noktaya kadar tolere edebilir yine hatanın kabul edilebilir olması kaydıyla. Hatanın ne eksende yapıldığı da sorgulanmalıdır ve yine toplumsal sağlık ve toplumsal barıştan söz edebilmek için bireyi dönüştürme adına o hata eksenini ve toplumun bireye yaptırımlarını iyi değerlendirip uygun rol ve göreve adapte edilmelidir. Birey ve toplum şu noktada buluşabilir; istemleri edimleri ve edinimleri aynı doğrultuda paralelde ve bütün olmaya hitap ediyorsa ve de içten içe farklılık barındırmıyorsa gelişebilir.