M. Özgür Mutlu'nun Yaşar Nabi Nayır ödülünü alan ilk kitabı "Van Gölü Ekspresi"nin üzerinden geçen yıllarda heyecanla yeni kitabını bekliyorduk.
"Karton Ev" beklentileri boşa çıkartmayan bir kitap. Toplumsal kaygıları kişisel varoluş çabalarımızı bize kelimelerle hatırlatıyor. Sivas'ı unutmayın diyor. Garavillelerin yürüyüşünden kıyıya vuran insanlığımızdan bahsediyor. İki yüz kırk beş basamakta inişli çıkışlı hayat yolunda yürütüyor. Tüneller açılırken toprakla üstü örtülen hayatları gösteriyor. Doğuyoruz ölüyoruz ve arada geçen zamanda yenilenebiliyor muyuz diye soruyor.
Yazmak direnmekse okumak direnişe omuz vermektir.
Karton Ev'in son sayfasına geldiğinizde Ay'dan bir dilim kesip rakınıza meze yapmış kendi isteğinizle girdiğiniz bir mezardan yürek çırpıntılarıyla çıkmış amcanızın yuttuğu babanızı yeniden görmüş olacak ve beklediğimiz o gün geldi mi diye soracaksınız kendinize.
Şaşıracağınız garipseyeceğiniz hüzünlenip kızacağınız öyküleri okuduğunuzda M. Özgür Mutlu'nun gösterdiği yerden aşka hayata ölüme ve kendinize bakmış olacaksınız.
Ayşe Akaltun