'Hepimize iyi gelir bazen Bir başka gözden bakmak''
- Nazmi Ağıl
Bir yazar gerçeklikle doğrudan temas yerine başka bir sanatçının penceresinden bakmayı neden seçer? Böyle bir durumda ikisi arasında bir rekabet mi yoksa kardeşlik duygusu mu hakimdir? Aynı resme bakanlar neden farklı şeyler görür? İmge ve söz cinsiyetli midir? Yazar ya da sanatçının cinsiyeti bu ilişkide dengeleri nasıl belirler? Göz hapseder söz özgür mü bırakır?
Batı dünyası İlyada 'da Akhilleus'un kalkanını anlatan dizelere kadar uzanan bir ekfrasis geleneği içinde bu soruların cevaplarını aramaya devam ediyor. Elinizdeki kitap ise Batı'daki tartışmaları Homeros'tan Sheakespeare'e Wilde'dan Llosa'ya ve günümüz şairlerine kadar uzanan örneklerle gündeme taşırken bir yandan da ilk kez bu geleneğin Türk edebiyatındaki yerini belirlemeye çalışıyorç Fakat Servet-i Fünun'dan bugüne birçok önemli ismin şiir öykü ve romanları aracılığıyla yapılan bu girişim aynı zamanda edebiyatımızın geleneğe katkısını ortaya koyma çabası.