Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılışına giden süreçte belki de en önemli figür İttihat ve Terakki Cemiyeti'dir. İmparatorluğun son yirmi beş yılına damgasını vuran bu cemiyetin söylem ve eylemleri günümüzde de en fazla tartışılan konular arasındadır.
Askeri Tıbbiye öğrencilerinin kurduğu Balkanlar'da zabitlerin olgunlaştırdığı ve aynı düşünceye sahip sivil erkânın geliştirdiği "İttihaçılık" mefhumu zamanla aynı düşünceye sahip insanlar için adeta bir ruh haline gelmiştir.
II. Abdülhamid'in otoriter idaresi altında örgütlenmelerini gizli bir şekilde tamamlayan ve aynı gizlilikte faaliyet gösteren  İttihat ve Terakki Cemiyeti üyeleri Balkanlar'da güçlenip II. Meşrutiyet'i ilan ettirdikten sonra ülke içerisinde birincil düzeyde söz sahibi olmuşlardır.
Kitap sadece İttihat ve Terakki'nin kuruluş yükseliş ve çöküşlerini irdelemekte İttihatçıların Cumhuriyet'in ilk yıllarında ne gibi faaliyetlerde bulunduklarını da ortaya koymaya çalışmaktadır. Bu bağlamda İttihat ve Terakki'yi yeniden güçlendirmeye çalışan bazı cemiyet üyeleri emellerinin önünde en büyük engel olarak "Mustafa Kemal'i" göstermektedirler.