Her şey bir şarkı ile başladı aslında hani "Bugün sen çok küçüksün yavrum..." diye başlayıp "... doğarken ağladı insan bu son olsun bu son!" diye bir umudu seslendiren şarkı. İşte o şarkının verdiği his ile küçük bir çocuğun gözünden hatıra defterini kaleme almak fikri doğdu; ömrün boyunca yüzünden eksik olmasın gamzelerin diye tüm anılarını satırlara dökmek. Benzer hatıraları ortak yaşayan ve yaşaması gereken tüm çocuklar ile paylaşabilmek. KAÇUV ile fikir değerlendirildi. Vakıf bünyesinde tedavi gören tüm çocukların gülümsemesine destek olacak ve farklı olanaklar sağlayacak kitap  bir sosyal sorumluluk projesine dönüşüverdi. Her çocuğun hayat defterine kaydedeceği güldüğü ve yaşadığı günleri olacak. Bu umudu dile getirdik. Beraberinde çocukların boyama aktivitesi yapabilmesi için Bora'nın sevdiği farklı hayvan illüstrasyonları yazar tarafından en basit yalın halleri ile çizilerek kitap desteklendi.
Hayat sadece bir nefes kadar uzun ve bir söz kadar kısa güldüğümüz kadar var olacağız. İnsanoğlu ne zaman içindeki çocuğa dönüp hayatı yeniden yorumlarsa ve taşıyabileceği en hafif yük olarak "sevgi"nin varlığına inanırsa gülmek en doğal tepkimiz olacaktır.
Biz sadece "İNSAN"ız.