Bir Bahar'ı sevdim ben; tonu güzel rengi huzur veren çiçekleri sevdim. Umudu anımsatan papatyaları sevdim. Bir de şiiri yazmayı sevdim ben; tebessümleri eksik etmeyip susmayı içimde birikenleri satırlara haykırmayı sevdim. Başka da sevgim yoktu benim. Seni mi? Sen sevgi miydin bilemedim; her toprağa çamur atılmaz yeşerir bir gün yağmurlu bir günde ıslanmış toprak kokusu ve ardından açan bir güneş olur ve tohumlanır mutluluk... Mutlu olmayı terazim eşit kılmadı fakat umudum her zaman ağır bastı! O yüzden kendi halimde sessizliğim var bir fincan kahve biraz da sevdiklerim... Soracak olursan iyiyim! Sanırım her zaman bu iyiliğimden kaybettim kötü olmakta yakışmıyor bana birkaç beden ya büyük duruyor üzerimde ya da renkler hiçbir şeye benzemiyor. Olmuyor olamıyorum nefesi nefret kokanlardan acıdan huzur bulanlardan. Eğer izin verirsen olabildiğim kadar mutlu olacağım; şiirle baharla yağmurla yazıyla ve olursa seninle.. Biraz tebessüm edeceğim. Bir parça tebessüm...