BUZ ÇÖLÜ
Hayatın demir aldığı bir buz denizine
Buzlar kırılırken yetiştim
O da beni bekliyormuş meğer
Selamlaştık
Cebimden bir kucak kardelen çıkardım
Onun kardelenleri ölmüş
Üzüldüm
Hayatın olmadığı yerde yaşanır mı? Diye sordum
Ben varım ya dedi.
Utandım
Güverteden el salladım ayrılırken
Kardelenler titredi elinde
Vedalaştık
O hayata yürüdü ben ölüme.