"Bir ruh ancak kendi ruhuna hitap eden bir ruh bulduğu zaman rahatlar. Ruhların birbirine benzemesi gerekmez hatta tamamıyla zıt bile olabilirler. Önemli olan ruhun yalnızlıktan kurtulmasıdır. O vakit dünyadan kopmak için ruhsal bir kıvama daha manalı deyişle aşka ulaşır. Ruhların birbirini bulmasının zor olduğu söylenir ki bu şüphesiz doğrudur bulduğun zaman o ruhu "acaba"ya yer yoktur. Ya o'dur ya o değildir. Açıklaması bu denli basittir. Bu denli basitken çekilenler işin kıvamının yararınadır; sesini çıkarmaya dahi hakkın yoktur. Sesini çıkardığın zaman ruhsal kıvamda eksiklikler yakalamaya başlarsın; en iyisi büyüsüne dokunmamaktır."

Bu romanında şu veya bu şekilde olmak istediğimiz bir 'ben' daha olduğunu ve her zaman bir arayış içinde olduğumuzu gösteriyor Fidan Gözaçan.