Aşkı kimi yazar kimi yaşar ben yaşayarak yazanlardanım...
Var olduğun hayatta yok ettiğin benle yasamak zorunda kalarak cezalandırıyorum seni... Yokluğunun verdiği ilhamla başlıyorum yeni sayfalara... Bitsin diyerek uyandığı kâbusun eseriydin. Bitmedi bitmek nedir bilmedi... Senin acınla olgunlaştım senin eserindim zaten... 
Yaptığın hatalar kadar büyük olamadın... Vazgeçişti senin benden gidişin sen beni geçici olarak çok sevdin bense geçmeyen senle hep eksiktim... Hatıra albümünde bir anısın şimdi senin bana gelmemek için bahanelerin benim sana gelmek için gerçeklerim vardı göremedin. Ben aşka kördüm sen bana nankördün... Kaybetmenin verdiği kazanmışlık düşüncesiyle yapayalnızsın. Sıra sende yalnızlığın tadını çıkar hayatına birileri girecek elbet dolduramayacağın bir boşluk birden fazla insanla ağır gelecek öğreneceksin daha aşka toysun güvenimi yarım bıraktığın için yoksun. Sağ çıktığım aşktın ve mağlubiyetimle güçlüydün. 
Benzemedi kimse sana ve ben sen olamadım hak ettiğimi daha bulamadım. Gecelikti aşkların gündüzlere hiç ulaşamadın aklının verdiği kararı kalbin doğrulamıyorsa yalnızsın evlat beklediğim yolcu istasyona hiçbir zaman geri dönmedi istasyonlar veda için vardı ve hiçbir veda sana bu kadar yakışmazdı. Gittiğin Yerde mutluysan dönme çünkü vedalar gözyaşı doğurur senin bende bıraktığın izleri yara bantlarımla kapattım ben bendeki en büyük yaraydın sen... Hikâyemin dönüm noktasıydın ama dönmedin... Sana ben kala yollardan döndüm. Sana gelmek için feda edeceklerimle sınıyor hayat beni. Her gün biraz daha eksiliyorum ama...
Bekliyorum sabırla. Şimdi sıradaki oyun ne bahis ne?