Şehre herkes yakışıyor şimdi. İşportacı delikanlılar tuzu kuru tüccarlar öğrenciler dilenciler ve yalancılar. Şehre bir ben yakışmıyorum. Çünkü sensiz bir şehrin toprağında ayak izim öksüz duruyor. Sensiz penceremde gün ışığı mahzun. Sanma ki yolcular sadece bavullarını alarak giderler bir şehirden. Giderken bana verdiğin güvercin ürkekliğini götürdüm yağmur ferahlığını kardelen cesaretini...
Kavuşmaya yüzümüz olsun diye ağladım. Unutmamaya yeminimiz olsun diye mahzun dokunmadım kirpiklerine. 'Sen ağlama kirpiklerin ıslanır' ağlama bekle yalnızca emanetlerini yerli yerine; yani bakışlarını Zühre yıldızının burcuna sıcaklığını mezarımın başucuna ve aşkını hüzzam bir yağmurun dudağına koymaya ahdetmiş bu adamı bekle gelmesem de...