Kitabın ilk ve en uzun bölümünde Booth "kararlı ironi" olarak adlandırdığı açık seçik retoriksel
tasarılarla yapılan ironi türüyle ilgili eserleri ele alıyor. Ardından tasarlanan kararsızlıklara
yorumlamaya direnen ve sonuçta Romantik dönemden beri eleştiride takıntı hâline gelen "sınırsız
mutlak olumsuzluklar"a neden olan ironilere dönüyor.
Profesör Booth ironik bir şekilde kavranılamazın kavranamayacağının her zaman farkındadır.
Ancak Samuel Beckett gibi kararsız ironistleri yakından inceleyerek anlamsızlıkla ilgili en azından
ortak klişelerimizin gözden geçirilmesi gerektiğini gösteriyor. Sonuç olarak Platon'un yardımıyla
her iddianın ironi ruhuyla dipten oyulabileceği ile ilgili uzlaşıma kapalı her iddiayı tehdit eden
çarpık paradoksları açıklıyor.
"Bu kitap türsel ve retoriksel araçlarla ilgili tartışmalar için bir dönüm noktası olarak yıllarca
hizmet verecektir." Library Journal
"İroninin Retoriği bildiğim kadarıyla ironiyle ilgili en iyi kitaptır... Bence bu kitap gerçek edebiyat
okuru ve edebiyat öğretmenlerinin hemen dikkatini çekip gelecekte de okunmaya ve değer
görmeye devam edecek". George P. Elliott Syracuse University