"Dedem Korkut gelüben şazılık çaldı bu Oğuz-nameyi düzdi koşdı böyle didi.

İmdi kanı didüğüm big erenler
Dünya menüm diyenler
Ecel aldı yir gizledi
Fani dünya kime kaldı
Gelimli gidimlü dünya
Ahır son uçı ölümlü dünya"

Dede Korkut anlatıları Antheus'un toprağı gibi bizi kendimize çağıran kadim kültürümüzün sesi olmakla birlikte; Dünya edebiyatındaki anlatı geleneği için de çok önemli bir numune kaynaktır. Giderek robotlaşan ve makineleşen çağımız insanı; bu büyük kaynaktan beslenerek içindeki insanlık tohumunu merhamet ve iyilik yeteneğini yeniden yeşertme ve geliştirme şansına her zaman sahip olacaktır.