karanlığın taa içinde tam ortasında
bir otel odasında öptüm MAVİ DUDAKLARINI.
soluğum tıkandı ve anladım ki sensizlik ölüm kadar yakındı.
Kadir Berat

ve hiç gitmeyen yolcularım oldu benim
benden başka her yolu bilen.
oysa ben bir tek senin ayak izlerini evlat edindim
daha yürümeyi öğrenmeden.
Kadir Berat

Boş çay bardaklarına deniz dolusu umutlar yükleyecek kadar ŞAİR ADAMLARDIK
sığ kadınlarda harcandık ve
bizi toplamaya çalışan diğer kadınları da biz harcadık...
Kadir Berat