Ölmeyi yaşamaktan çok seven insanlar tanıyorum. Sanki kalabalığın içinde en mahrem yerleri görünüyormuş gibi utananları da gördüm. Sıkılanlar desen onlara hiç girmeyelim bence onlar daha çoklar çünkü. Bir de hiç ölmek istemeyenler var ölüm lafının geçtiği her yerde gözleri dolanlar. Ah bir de âşıklar var ki onlar yaşamayı bir çift göze adarlar. Bir güzel söz ile gülerken çıkan gamze çukurlarına bir elveda deyince kaybolur o güzel edaları hemen. Sen bana hangisini yakıştırıyorsun bilmem ama senden sonra tüm insan rollerine alıştım desem yeridir zamanla. Artık gelmeyeceğim diyorsun. En doğal hakkın ama içimdeki senleri sakın bende unutma. Çünkü ne zaman içime bir unut düşse hemen sen geliyorsun aklıma.