Her gece geliyordu aşk soluma.
Ve kelime kelime birikiyordu acı soluğuma.
Ne yutkuna biliyordum ne de kusabiliyordum...
Çok yorulmuştu kelimelerim...
Kimseye anlatamıyordum. Anlamıyorlardı beni.
İnmek istemiyordum. Oysa son durağa gelmişti aşkım.
Bir nefes kalmıştı boğazımda yutkunamıyordum.
Bir nefeslikti yani kaderim...
Son harfler dökülüyordu artık dudaklarımdan.
Ve sessiz sessiz çıkıyordu son nefesim.
Geride sadece gözlerimde mührün
Boğazımda düğümün kalıyordu aşkın mim durağında...