En çok çağrılısı olan Muhtar İbrahim'in davetiydi. Eksiksiz tüm köylü çağrılmıstı. Veda yemeği değil düğün yemegi yas yemeği gibiydi. Her ikisinin de havası hissedilmekteydi. Herkeste suskunluk vardı. Yapmacık ya da gerçek...
Bu davet köydeki son veda yemeğiydi. Köyün en saygın kişisinden sonra bir başkasının yemek çağrısı yapması saygısızlık olurdu. Köylü bunun bilincindeydi. Vatandaş'ın içinde karamsar duygular yoğunlasmıştı.Dokunsalar ağlayacaktı. Durup dururken çok sevdiği köyünden sonunun ne olacağı bilinmeyen  bir dava uğruna çekip gidiyordu...