Türkçenin renk anlamına gelen en eski kelimesi Orhun Abidelerinde geçen öng kelimesidir. Her nesnenin bir rengi vardır. Dil nesnelerin rengini isimlendirmekle kalmaz renklere anlam yükleyerek renkleri sembolleştirir mesela alnı ak bahtı kara gibi. Renkler; yönleri unsurları da temsil eder.
Renkler; atasözü deyim mitoloji ve edebi eserlerde somut ve soyut anlamlarıyla yer bulur. Temel renklerin yanı sıra renkleri ve ara renkleri belirtmek üzere benzetmeler yoluyla Türkçe renk isimleri türetmiştir mesela küf rengi gibi.
Varlıkların isimlendirilmesinde de renklerden yararlanılmış insan adları yer adları bitki ve hayvan adları türetilirken de renklerden istifade edilmiştir mesela karabiber gibi.