"Her küçük kilisenin kapısında ayinden sonra duruyor ve narin bedeni örten her elbiseyi dikkaktle inceleyerek genç bir başı kaplayan her bonenin altına dikkatle bakarak herkes ayrı ayrı dışarı çıkana dek bekliyordum. Boşuna. Siyah atkılarını düşük omuzlarının üzerine çeken geç kız figürlerinin yanından geçip gittiğini gördüm ama hiçbirinde tam olarak Matmazel Henri'nin tavrı ve havası yoktu (...) Altında bir boşluk vardı kavramayadığım bir boşluk ama dalgaların sonu gelmeyen vuruş seslerini duyduğumdan bunun deniz ufka yayılmış deniz olduğuna inandım değişken yeşil ve yoğun mavi deniz...