Hamit ayağını divandan yere uzattı. Usulca aşağı indi yere bastı. Kedi gibi büzülerek evi dolaştı. Köy karanlıklar içinde idi. Kum tepeleri ağaçların arasından mezar gibi görünüyordu. Derinlerden inilti gibi; "Hamit" diye bitkin bir ses duyar gibi oldu. Hamit'in tüyleri ürperdi. Gözlerini çanaklarından çıkarıp kum tepelerine doğru bakmaya başladı. Gene aynı ses: "Hamit!". Köpekler kesik kesik havlıyordu. Bahçede ağaçların altındaydılar. Demek ki aşağıda duran kişi de ordaydı.