Av peşinde gezerken iki hafta bütün uğradığımız köylerde yörük obalarında hep Yalnız Efe'nin menkıbelerini dinlemiştim. O vakit şairdim. Duyduğum canlı bir vecdle kahramanın destanını yazmaya kalktım ama niçin bilmem yarım bıraktım. Aradan işte yirmi beş sene evet yirmi beş sene geçti. Bugün tamamlamak ihtimali kalmadığını görüyorum. İhtiyarlayan hatıramda kafiye yok. Bunayan zevkimde kelimelerin ahengi veznin esrarı yaşamıyor fakat gençliğimde yazdığım bir destanı şimdi bir roman gibi tekrarlayamaz mıyım?..