Poetik arayışlar olmadan şiirde bir yenilik beklentisi ve imkanının orta çıkması müşküldür. Modernleşme süreciyle birlikte şiir daima poetikadan beslenme zarureti içinde olageldi. Şiirin ne olduğundan öteye ne olması gerektiğine yönelik poetik tavırlarla birlikte şiir artık kerameti kendinden menkul bir değer olmaktan çıkmıştır. Diğer taraftan poetik düşüncenin oluşumu sadece sanat edebiyat alanındaki birikimin tasarrufuyla sınırlı kalmayıp felsefeyi bilimi kültürü amacına matuf şekilde bir düşünme malzemesi haline getirebildiği nispette şiirin etki ve güç sahasını genişletmiştir. Bu sayede şiir; hayat kültür ve düşünce meseleleriyle ilgili çok katmanlı hatta çok boyutlu ilişkiler kurma imkanını yakalayabilmiştir. Tarihteki pek çok poetika örneği şiire kazandırdığı yeni açı ve tavırlarla bu yoldaki etkilerini göstermiştir.

Barbarlığın Şiiri'nde manifesto türünden bir poetika yazısı yer almamakla beraber "Barbar Şiir" olarak adlandırılmış bir poetikanın varlığı satır aralarında görülebiliyor. Söz konusu poetika metinlerde kalıp ve hazır bir düşünce biçimi olmaktan ziyade; tecessüs tekevvün ve iz sürme şeklinde kendisini gösterir. Bununla beraber muhtelif nitelikteki poetik dinamiklerin bütün gücünü ve özünü sahicilik ilkesinden aldığı da aşikardır. Barbar Şiir poetikasının bir dizi ilke ve kavramla tebarüz eden omurgası denebilir ki şiire sahicilik meselesi ve gayesi etrafında tutarlı bir hüviyet kazandırma saikiyle belirlenmiştir. Yer yer felsefeden yararlanma çabalarıyla belli bir özgülleşme imkanı da gözetilerek şiire bu minvalde yeni bir bakış açısı getirilmeye çalışılmıştır.