Acının insanı güzelleştireceğini söyleyen Dostoyevski sevebilmek için de acımanın zorunluluğuna inanır. Günlük yaşamı ''şekilsiz hümanizmasıyla'' cehenneme dönüştüren Dostoyevski aynı zamanda pasifist iradeyle insanı azaltmıyor mu? Abartılı tesadüflerle örülmüş Ezilenler romanında yaratılan tiplere bakarak bu soruya yanıt verebilirsiniz.