Çok uzun bir süredir beklediğim an gelmişti. Düşmanlarım avucumun içindeydi. Birlikteyken birbirlerini koruyabilirlerdi Ama yalnız olduklarından benim merhametime kalmışlardı. Ama rastgele hareket etmedim. Planlarımı çoktan hazırlamıştım. Saldırıya uğrayanın kendisine kimin saldırdığını ve neden cezalandırdığını anlamaya vakti olmazsa İntikamın tadı olmaz. Planlarımı bana zarar veren adam eski günahının kendisini bulmuş olduğunu anlamasına fırsat olacak şekilde hazırladım. Şansıma Brixton Yolu'ndaki bazı evlere bakmakla meşgul olan bir adam birkaç gün önce evlerden birinin anahtarını faytonda düşürmüştü. Aynı akşam geri istedi ve verdim; ama o arada geçen sürede kalıbını çıkartmıştım ve aynısından bir tane daha yaptırmıştım. Bu sayede bu koca şehirde en azından başımı sokabilecek bir yer olmuştu ve rahatsız edilmeyecektim. Şimdi çözmem gereken problem ise Drebber'ı o eve nasıl götüreceğimdi.