Aytekin Yılmaz'ın son romanı hayatla ölüm arasındaki mesafenin kısa olduğu dava uğruna ölmenin en çok kutsandığı bu coğrafyada bir isyan çığlığı... Kadere coğrafyaya ve ölümlere karşı bir davet mektubu.

"... Hiçbir davayı uğruna ölecek kadar sevmiyorum ama  yaşamı savunan davaların içinde olmak istiyorum."

 "Birdenbire boşlukta kaldım. Gidebileceğim beni kabul edecek bir ailem yoktu. Ernesto gibi başka bir dağa da sığınamazdım ne onun gibi cesaretim vardı ne de başka dağlara inancım. Güvendiğim bütün dağlara kar yağmıştı. Bir kitapta okumuştum güvendiğiniz dağlara kar yağdığında dağlarla karları baş başa bırakın diyordu. Ben de öyle yaptım herkesi kendi dağıyla baş başa bıraktım."