Mıgırdiç Margosyan'ın 1992'de ilk basıldığı günden bu yana büyük ilgi gören kült kitabı İngilizcede. Margosyan enfiye çeken bir ebe saf bir kilise bekçisi ve insanüstü bir demirci ustasının da yer aldığı renkli hikâyelerle Diyarbakır'ı çocukluğunda olduğu haliyle keşfediyor. O zamanlar şehir hâlâ çok sayıda inanca dile ve karaktere ev sahipliği yapıyor New Yorker yazarı Raffi Khatchadourian'ın deyimiyle "Macondo'nun Anadolu versiyonunu" andırıyordu.
Doğduğu yöreleri Ermeni ve Kürt kültürlerinde derin izler bırakmış Diyarbakır'ı özellikle de 1940'lı 1950'li yıllarda sıradan insanların günlük yaşamlarını sunan Margosyan kendine özgü mizahı ve anlatıcılığıyla damaklarda aynı anda hem leziz hem de buruk bir tat bırakıyor. Gâvur Mahallesi'nde tarihin biraz öykü öykülerin de biraz tarih olduğu keşfedilmeyi bekleyen bir dünya kapı aralığından el sallıyor hepimize.
"Yazılarımda bizim oraları anlattım gördüğüm ve yaşadığım gibi. Tipleri ve adlarını hemen hemen aynen verdim değiştirmeden oldukları gibi. Onlardan o bacolardan o dayılardan o amcalardan çoğu öte tarafa göçmüşlerdir. Adları hatıraları biraz da bu satırlarda bu kitaplarda yaşasın..."


Published in 1992 for the first time and received a great deal of attention Mıgırdiç Margosyan's cult book is now in English. Through a series of colorful stories complete with a snuff snorting midwife a simple-minded church caretaker and a superhuman blacksmith Mıgırdiç Margosyan explores the city of Diyarbakir Turkey as it existed in his childhood. It was a time when the city was still home to a diverse population of faiths languages and characters resembling what New Yorker Staff Writer Raffi Khatchadourian calls a kind of "Anatolian Macondo."
Introducing his birth place and region Diyarbakir which left its mark in Armenian and Kurdish cultures and daily lives of ordinary people especially in '40s and '50s Margosyan leaves a both sweet and bitter aftertaste through his peculiar humor and storytelling. In Infidel Quarter a world in which history is in part a story and stories are in part history glances at us through the doorway.
"In my writings I told about our neighborhood as I saw and lived. I presented the characters and names almost as they are without making any changes. Most of them those sisters and uncles must have passed away already. I wanted to cherish their names and memories in these lines in these books..."