Masmavi göğe bakar. O öyküler; sokaklarında gezmek çimenlerinde uzanmak sularının şırıltısında kendini kaybetmek yokuşlarından aşağıya koşa koşa inmek camilerine kiliselerine alıcı gözle bakmak gecekondu manzaralı bir tepede acı bir çay içmek simit-peynirle bir daha gelemeyeceğim duygusuyla kahvaltı etmek mezar taşlarında ünlü isimleri görüp şaşırmak içindir. Öyküler ölesiye sevilir merakla adımlanır coşkuyla kucaklanır. İstanbul'u sevmek böyle bir şeydir. Öyküyü özlemeye benzer.