"daha yeni sustu radyodaki her dakikadaki müzik telefon telesekretere bağlı ve televizyon kapalı ben insanlığımı yaşıyorum dışarıdaki yıldızların içerideki aydınlığında parmaklarım beynime hükmediyor ellerim yüreğime el koymuş gözlerim kulaklarımla bir söyleşide deme gitsin ayaklarım her bir yere gidiyor hiç gitmediği halde şimdi hiçbir şey hatırlamıyorum ne güzel sadece boş bakıyorum şimdi hiçbir cevap sormuyorum sağırlığımla mağrurum.

vay vay insanlığıma vay yıldızlara vay aydınlığa."