Doğrular sadece yalanların acıtan hali. Ama yine de gerekliler sanırım. Yine de bilmek bilmemekten daha iyi.
En azından kaldırabilen insanlar için. Ben kendi doğrularımı bulmaya çalışıyorum ne kadar acı verseler dahi. Eminim ki bulacağım ama bulduktan sonra hala mutlu olacak mıyım?
Bunu sadece devam ettiğim sürece bileceğim sanırım. Elimdeki tılsımı boynuma taktım ve diğer insanlar gibi sokakta yürümeye başladım. Zaman hızlıca akıp geçiyordu onu bulmalıydım ve son bir defa gerçeği görmeliydim gözlerimle.
Yalanıma ortak olmasını istemeliydim beni o güzel sesiyle ısıtmasını istemeliydim. Ya da kaybolup gitmeliydim. Her köşede onun yüzünü aradım ama tek bulduğum hiçlikti. Zamanım azalıyordu tılsımın süresi bitmek üzereydi. Onu bulmam gerekiyordu. Öyle ya da böyle onu bulmalıydım.