Sen Güneş Kokuyorsun Daha!
İnsan Kısadır
Babaannem derdi ki: İnsan kısadır oğlum
ve bilmezden gelir kısalığını bilseydi
yarışmazdı yollarla göğe evler yükseltmezdi
Nazlı babaannem sözü de uzatmazdı ısrarı da
az söyler usul söyler pir söylerdi bir de
adamın kötüsünü piyade sözün fazlasını şiir
yaparlar derdi piyade olduğumu da gördü şiir yazdığımı da
küçücük bir büyükanneydi onu yitirince anladım
kısacıkmış her şey insan kısaymış ağaçtan ikindiden
elmadan güneşten kardan yağmurdan
gölgemiz bile bizden uzunmuş ya çocukluk
o da rüyasından kısaymış meğer sanki altı kardeş
nöbetleşe rüya görsek hepimizden bir çocukluk belki
çıkarmış "bu dünya bir pencere" türküsünü söylerdi de
anlamazdık bu dünyaya alıştık şimdi zor geliyor
dünyadan gitmek bazen rüyama geliyor kısacık
kalıyor bir gülümseme kadar "çok uzatma" diyor
"şiiri kimse anlamaz ve ömrün de uzamaz bundan"
insan yanlışlarıyla büyür aşkı uzun boylu sanırdım
anladım ama ne zaman harflerinden de kısaymış aşk
bazen yazıncaya kadar geçiyor bazen zaman alıyor
aşkı içimizdeki ormandan kurtarmak aşk kısa şiir uzun
sözgelimi bir ağaç kaybolsa da orman yine orman
ya bir harfli kaybolsa zaten kaç harf ki insan?