Bu gece yazmayı düşündüklerimi bir kenara aldım. Çoktandır dü­şündüğüm ama bir türlü başlayamadığım ölüm ve yaşam arasında ince bir çizgide yürüyen iki genci anlatacağım romanımın girişi tamamdı. Çıkış noktasını bulup eşiği aştığım ilk cümleyi he­men yazdım: "Sokak arasından belli belirsiz bir sesin kulağıma gel­mesi ile dar karanlık yöne saptım. Bütün arzularımın gururumun hırsımın heyecanımın kısaca yaşamda elde ettiğim tüm duygu ve düşüncelerimin o sokağa sapınca değişeceğini bilemezdim."

Öykünün buz dağının altta kalan kısmını ısrarla okuyucuya bırakmaktan yana olan Murat Darılmaz bozulan ve tükenmekte olan insan ilişkilerine davet ediyor bizi "cinayet mahalline davet" eder gibi. Cinayet mahallinde insanlığın -kadın/erkek usta/kalfa amir/memur vb.- açmazları var.

Murat Darılmaz'ın hüzünlü ironik dili "Öykü bir cinayet mahallidir; tıpkı hayat gibi..." diyor.