Ölüm felsefesinde öne sürülenler ya maddeci düşünce çerçevesinde "mutlak yokluk" kelimesi ile özetlenmiş ya da dinlerin öne sürdüğü veya vahyin bildirdiği çerçevede "yeni bir yaşam" olarak değerlendirilmiştir.
Bir yanımızla ölürken bir yanımızla da ölmeye devam etmekteyiz. Bu nedenle "Öldüm ölüyorum ve öleceğim!" ifadelerini her anımızda yaşamaktayız. Ölüyorken ve ölürken bir başka bedende canlanmak ve bizden sonraki yaşamın kaynağı olmak amacıyla ölüyoruz. Doğmakla birlikte başlayan yaşlanma süreci aynı zamanda ölüm noktasına doğru ilerleyen yaşam trafiğinde ölüm sürecidir de. Evrende bulunan ve bildiğimiz anlamda canlılığa sahip olmayan gezegenler yıldızlar ve uzaydaki her şey ölüm olarak niteleyebileceğimiz bir yok olmaya doğru baş döndürücü hızla gitmektedirler. Bu anlamda tüm evren hal lisanıyla "Ölüyorum!" demektedir. Bu nedenle öte dünyaya açılan bir kapı sorumluluğun temel taşı ebedi yaşamın başlangıcı olan ölüm "İyi ki varsın!". Ve yüzyıllarca ölüm ölü yorumlarla itibarsızlaştırılmaya çalışılsa da "İyi ki ölüyorum" Kaçınılmaz bir son ve yaşanmak zorundaysa en güzeli de bu değil mi! Hoş gelir safa gelir!.