Sevmek yeri gelip onun için endişe duymaktı. Yeri geldiğinde ona sarılmaktı. Gözlerinizi kapayıp ona dair güzel günleri görebilmekti; o henüz beşiğinde uyurken. Büyüyeceğini düşlemek o günleri görüp görmeyeceği-nin muhasebesini yapmaktı sevmek. Çoğu zaman onunla onurlanmaktı.

Bir çocuğa sahip olmak onu yetiştirmek yetişkin insanın kişisel gelişimini destekleyebilir. Neden mi? Anne -babalar çocukları için alışkanlıklarını tercihlerini yeniden gözden geçirebilirler. Yaşam biçimlerini çocukla-rıyla birlikte değiştirebilirler. Belki bu yolla olumsuz birçok şeyi yaşantılarından silebilirler.

Her insan bir yaşam mücadelesi vermektedir. Bu mücadeleden yıpranmadan bedel ödemeden çıkmak mümkün değildir; fakat kirlenmeden çıkmak mümkündür. Çocuklar anne babalarından bunu beklerler.