Ey gafil kendinin kim olduğunu kime söylüyorsun ki? Yıkılmasıyla yıkılacağını sanarak etrafına çevirdiğin en büyük bir hırsla savunmaya çalıştığın kalelerin arasında ne konuşuyorsun? O kaleler senin adındır senin soyadındır merkezindir insanlar arasındaki ünündür eşindir çocuğundur evindir ve içindekilerdir; arabandır bahçendir maaşındır bankadaki paranın faizidir. Ayrıca aklındır vehimlerindir kalbindir şehvetindir. Bütün bunlar seni kucaklayan bu doğanın huzurunda değersiz görünüyor üstelik varlıkları da yok. Bütün bunların kıymeti kendilerinin değersiz olduğunu sana öğretmesidir. Varlıkları varsa da bu varlıkların anlamı sadece kendisi mutlak Varlık olduğu için erimeyen varlığı sana göstermek için ellerinin arasında ve gözlerinin önünde devamlı erimektir.