Çok gülmeye başladım yine
Kahkahalarım yeri göğü inletiyor.
Bağıra çağıra şarkılar söyleyip
Elimin tersiyle gözyaşlarımı silmeye yetişemiyorum.
Fransızca şarkılar dinliyor İngilizceye merak salıyorum...
Mey sesinde tebessüm edip Kemal Sunal'a ağlıyorum.

İşte tam burada Özlem şairimiz yaşamak istediği ama bir türlü bulamadığı hakkı görüp hissedip aksaklıkları sert sivri dille dile getiriyor. Okurken gülsem şaire  ayıp olur ağlasam ne nereye kadar dedirtecek dizeleri bulacaksınız. Tatlı sözcüklerin yanında bazen iğne gibi bir acıtıcı aletin içinde kendine yer buluyor. Bu da şairin yaşam koşulları ile bağdaşan doğal ortamının eseridir. Ne diyor bir dizede "devreleri yaktırmadan."